ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ 3, 52-56

 

ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ 3, 52-56

3.52 Ἀκούσας ταῦτα ὁ Θηραμένης ἀνεπήδησεν ἐπὶ τὴν ἑστίαν καὶ εἶπεν· «Ἐγὼ δ΄͵ ἔφη͵ ὦ ἄνδρες͵ ἱκετεύω τὰ πάντων ἐννομώτατα͵ μὴ ἐπὶ Κριτίᾳ εἶναι ἐξαλείφειν μήτε ἐμὲ μήτε ὑμῶν ὃν ἂν βούληται͵ ἀλλ΄ ὅνπερ νόμον οὗτοι ἔγραψαν περὶ τῶν ἐν τῷ καταλόγῳ͵ κατὰ τοῦτον καὶ ὑμῖν καὶ ἐμοὶ τὴν κρίσιν εἶναι.

Μετάφραση

Όταν άκουσε αυτά, ο Θηραμένης αναπήδησε στην Εστία και είπε: «Εγώ, είπε, άνδρες, ικετεύω σε ό,τι πιο δίκαιο υπάρχει, να μην είναι στο χέρι του Κριτία να διαγράφει ούτε εμένα ούτε όποιον τυχόν θέλει από εσάς, αλλά σύμφωνα με αυτόν ακριβώς τον νόμο, που αυτοί έγραψαν για όσους περιλαμβάνονται στον κατάλογο, σύμφωνα με αυτόν να δικαζόμαστε και εσείς και εγώ.

Σύνταξη

1. ἀκούσας ταῦτα ὁ Θηραμένης ἀνεπήδησεν ἐπὶ τὴν ἑστίαν: κύρια πρόταση κρίσεως.

ἀνεπήδησεν: ρήμα, ὁ Θηραμένης: υποκείμενο, ἐπὶ τὴν ἑστίαν: εμπρόθετος κίνησης σε τόπο, ἀκούσας: χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος, ταῦτα: σύστοιχο αντικείμενο

2. καὶ εἶπεν: κύρια πρόταση κρίσεως.

εἶπεν: ρήμα, ὁ Θηραμένης: ενν. υποκείμενο.

3. Ἐγὼ δ΄͵ ὦ ἄνδρες͵ ἱκετεύω τὰ πάντων ἐννομώτατα͵ μὴ ἐπὶ Κριτίᾳ εἶναι ἐξαλείφειν μήτε ἐμὲ μήτε ὑμῶν͵ ἀλλ΄ κατὰ τοῦτον καὶ ὑμῖν καὶ ἐμοὶ τὴν κρίσιν εἶναι: κύρια πρόταση κρίσεως.

ἱκετεύω: ρήμα, ἐγὼ: υποκείμενο, ὑμᾶς: ενν. αντικείμενο, τὰ ἐννομώτατα: έμμεσο αντικείμενο, πάντων: γενική διαιρετική

μὴ εἶναι: επεξήγηση στο ἐννομώτατα, τελικό απαρέμφατο, ΑΠΡΟΣΩΠΟ, ἐξαλείφειν: τελικό απαρέμφατο, υποκείμενο του μη εἶναι, Κριτίαν: ενν. υποκείμενο του ἐξαλείφειν, μήτε ἐμὲ: αντικείμενο του ἐξαλείφειν, -μήτε ὃν ἂν βούληται (ὑμῶν), η αναφορική πρόταση επίσης αντικείμενο του ἐξαλείφειν, - ὑμῶν: γενική διαιρετική, ἐπὶ Κριτίᾳ: εμπρόθετος της εξάρτησης.

ἀλλ΄ εἶναι: επίσης τελικό απαρέμφατο, υποκείμενο του μη εἶναι, τὴν κρίσιν: υποκείμενο του εἶναι, καὶ ὑμῖν καὶ ἐμοὶ: δοτικές προσωπικές κτητικές κατὰ τοῦτον (τὸν νόμον): εμπρόθετος της συμφωνίας.

4. ἔφη: κύρια παρενθετική πρόταση

ἔφη: ρήμα, ὁ Θηραμένης: ενν. υποκείμενο.

5. ὃν ἂν βούληται (ὑμῶν): δευτερεύουσα αναφορική αντικείμενο του ἐξαλείφειν.

ἂν βούληται: ρήμα, Κριτίας ενν. υποκείμενο, ἐξαλείφειν: ενν. αντικείμενο, (οὗτος: ενν. υποκείμενο του, ἐξαλείφειν, ταυτοπροσωπία) ὃν: αντικείμενο στο ἐξαλείφειν, ὑμῶν: γενική διαιρετική.

6. ἀλλ΄ ὅνπερ νόμον οὗτοι ἔγραψαν περὶ τῶν ἐν τῷ καταλόγῳ: δευτερεύουσα αναφορική πρόταση.

ἔγραψαν: ρήμα, οὗτοι: υποκείμενο, νόμον: αντικείμενο, ὅνπερ: επιθετικός προσδιορισμός, περὶ τῶν ἐν τῷ καταλόγῳ: εμπρόθετος της αναφοράς, ἐν τῷ καταλόγῳ: εμπρόθετος τόπου.

3.53 Καὶ τοῦτο μέν͵ ἔφη͵ μὰ τοὺς θεοὺς οὐκ ἀγνοῶ͵ ὅτι οὐδέν μοι ἀρκέσει ὅδε ὁ βωμός͵ ἀλλὰ βούλομαι καὶ τοῦτο ἐπιδεῖξαι͵ ὅτι οὗτοι οὐ μόνον εἰσὶ περὶ ἀνθρώπους ἀδικώτατοι͵ ἀλλὰ καὶ περὶ θεοὺς ἀσεβέστατοι. Ὑμῶν μέντοι͵ ἔφη͵ ὦ ἄνδρες καλοὶ κἀγαθοί͵ θαυμάζω͵ εἰ μὴ βοηθήσετε ὑμῖν αὐτοῖς͵ καὶ ταῦτα γιγνώσκοντες ὅτι οὐδὲν τὸ ἐμὸν ὄνομα εὐεξαλειπτότερον ἢ τὸ ὑμῶν ἑκάστου».

Μετάφραση

Και αυτό, είπε, μα τους θεούς δεν το αγνοώ, ότι δεν θα μου είναι αρκετός αυτός εδώ ο βωμός αλλά θέλω να αποδείξω και αυτό, ότι δηλαδή αυτοί όχι μόνο είναι οι πιο άδικοι απέναντι στους ανθρώπους αλλά και οι πιο ασεβείς απέναντι στους θεούς. Απορώ όμως για εσάς, είπε, άνδρες καλοί και ενάρετοι, εάν δεν θα βοηθήσετε τους εαυτούς, και μάλιστα ενώ γνωρίζετε αυτό ότι δηλαδή το δικό μου (το όνομα) καθόλου δεν διαγράφεται πιο εύκολα από ότι το όνομα καθενός από εσάς.

Σύνταξη

1. καὶ τοῦτο μέν͵ μὰ τοὺς θεοὺς οὐκ ἀγνοῶ: κύρια πρόταση κρίσεως.

οὐκ ἀγνοῶ: ρήμα, ἐγώ: ενν. υποκείμενο, τοῦτο: αντικείμενο, μὰ τοὺς θεοὺς: προσφώνηση όρκου.

2. ἔφη: κύρια παρενθετική πρόταση

ἔφη: ρήμα, ὁ Θηραμένης: υποκείμενο.

3. ὅτι οὐδέν μοι ἀρκέσει ὅδε ὁ βωμός: δευτερεύουσα ειδική πρόταση ως επεξήγηση στο τοῦτο.

ἀρκέσει: ρήμα, ὁ βωμός: υποκείμενο, ὅδε: επιθετικός προσδιορισμός, μοι: αντικείμενο, οὐδέν: αιτιατική του ποσού.

4. ἀλλὰ βούλομαι καὶ τοῦτο ἐπιδεῖξαι: κύρια πρόταση κρίσεως.

βούλομαι: ρήμα, ἐγώ: ενν. υποκείμενο, ἐπιδεῖξαι: τελικό απαρέμφατο, αντικείμενο, ἐγώ ενν. υποκείμενο (ταυτοπροσωπία) τοῦτο: αντικείμενο του ἐπιδεῖξαι.

5. ὅτι οὗτοι οὐ μόνον εἰσὶ περὶ ἀνθρώπους ἀδικώτατοι͵ ἀλλὰ καὶ περὶ θεοὺς ἀσεβέστατοι: δευτερεύουσα ειδική πρόταση ως επεξήγηση στο καί τοῦτο.

εἰσὶ: ρήμα, οὗτοι: υποκείμενο, ἀδικώτατοι – ἀσεβέστατοι: κατηγορούμενα, περὶ ἀνθρώπους – περὶ θεοὺς: εμπρόθετοι της αναφοράς.

6. ὑμῶν μέντοι͵ ὦ ἄνδρες καλοὶ κἀγαθοί͵ θαυμάζω: κύρια πρόταση κρίσεως.

θαυμάζω: ρήμα, ἐγώ: ενν. υποκείμενο, ὑμῶν: αντικείμενο, ὦ ἄνδρες: κλητική προσφώνηση, καλοὶ κἀγαθοί: επιθετικοί προσδιορισμοί στο ἄνδρες.

7. ἔφη: κύρια παρενθετική πρόταση

ἔφη: ρήμα, ὁ Θηραμένης: ενν. υποκείμενο.

8. εἰ μὴ βοηθήσετε ὑμῖν αὐτοῖς͵ καὶ ταῦτα γιγνώσκοντες: δευτερεύουσα υποθετική πρόταση .

μὴ βοηθήσετε: ρήμα, ὑμεῖς: ενν. υποκείμενο, ὑμῖν αὐτοῖς: αντικείμενο, καὶ ταῦτα: επιρρηματικός του ποσού, γιγνώσκοντες: εναντιωματική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος.

9. ὅτι οὐδὲν τὸ ἐμὸν ὄνομα εὐεξαλειπτότερον ἢ τὸ ὑμῶν ἑκάστου: δευτερεύουσα ειδική πρόταση ως αντικείμενο στο γιγνώσκοντες.

ἐστι: ενν. ρήμα, τὸ ὄνομα: υποκείμενο, α’ όρος σύγκρισης, εὐεξαλειπτότερον: κατηγορούμενο, ἐμὸν: επιθετικός προσδιορισμός, οὐδὲν: αιτιατική του ποσού, ἢ τὸ (ὂνομα): υποκείμενο, β’ όρος σύγκρισης ἑκάστου: γενική κτητική, ὑμῶν: γενική διαιρετική.

3. 54 Ἐκ δὲ τούτου ἐκέλευσε μὲν ὁ τῶν τριάκοντα κῆρυξ τοὺς ἕνδεκα ἐπὶ τὸν Θηραμένην· ἐκεῖνοι δὲ εἰσελθόντες σὺν τοῖς ὑπηρέταις͵ ἡγουμένου αὐτῶν Σατύρου τοῦ θρασυτάτου τε καὶ ἀναιδεστάτου͵ εἶπε μὲν ὁ Κριτίας· «Παραδίδομεν ὑμῖν͵ ἔφη͵ Θηραμένην τουτονὶ κατακεκριμένον κατὰ τὸν νόμον· ὑμεῖς δὲ λαβόντες καὶ ἀπαγαγόντες οἱ ἕνδεκα οὗ δεῖ τὰ ἐκ τούτων πράττετε» .

 

Μετάφραση

Μετά από αυτό ο κήρυκας των τριάκοντα διέταξε τους έντεκα να συλλάβουν τον Θηραμένη. Και εκείνοι αφού μπήκαν μέσα με τους βοηθούς τους και επικεφαλής τους τον Σάτυρο, τον πιο θρασύ και αναιδέστατο, είπε ο Κριτίας: «Παραδίνουμε σε εσάς, είπε, τον Θηραμένη αυτόν εδώ καταδικασμένο σύμφωνα με το νόμο. Και εσείς, αφού τον συλλάβετε και τον οδηγήσετε, όπου πρέπει, να εκτελέσετε τα περαιτέρω» .

Σύνταξη

1. ἐκ δὲ τούτου ἐκέλευσε μὲν ὁ τῶν τριάκοντα κῆρυξ τοὺς ἕνδεκα ἐπὶ τὸν Θηραμένην: κύρια πρόταση κρίσεως.

ἐκέλευσε: ρήμα, ὁ κῆρυξ: υποκείμενο, τῶν τριάκοντα: γενική κτητική, τοὺς ἕνδεκα: αντικείμενο, ἐπὶ τὸν Θηραμένην: εμπρόθετος εχθρικής κίνησης

2. ἐκεῖνοι δὲ εἰσελθόντες σὺν τοῖς ὑπηρέταις͵ ἡγουμένου αὐτῶν Σατύρου τοῦ θρασυτάτου τε καὶ ἀναιδεστάτου͵ εἶπε μὲν ὁ Κριτίας: κύρια πρόταση κρίσεως.

εἶπε: ρήμα, ὁ Κριτίας: υποκείμενο, εἰσελθόντες: χρονική μετοχή, με υποκείμενο ἐκεῖνοι, σὺν τοῖς ὑπηρέταις: εμπρόθετος της συνοδείας, ἡγουμένου: γενική απόλυτη τροπική μετοχή με Σατύρου: υποκείμενο της μετοχής, αὐτῶν: αντικείμενο της μετοχής, τοῦ θρασυτάτου τε καὶ ἀναιδεστάτου: επιθετικοί προσδιορισμοί,

3. Παραδίδομεν ὑμῖν Θηραμένην τουτονὶ κατακεκριμένον κατὰ τὸν νόμον: κύρια πρόταση κρίσεως.

παραδίδομεν: ρήμα, ἡμεῖς: ενν. υποκείμενο, Θηραμένην: άμεσο αντικείμενο, ὑμῖν: έμμεσο αντικείμενο, τουτονί: επιθετικός προσδιορισμός, κατακεκριμένον: επιθετική μετοχή ως επιθετικός προσδιορισμός κατὰ τὸν νόμον: εμπρόθετος της συμφωνίας.

4. ἔφη: κύρια παρενθετική πρόταση.

ἔφη: ρήμα, ὁ Θηραμένης: ενν. υποκείμενο.

5. ὑμεῖς δὲ λαβόντες καὶ ἀπαγαγόντες οἱ ἕνδεκα -τὰ ἐκ τούτων πράττετε: κύρια πρόταση επιθυμίας.

πράττετε: ρήμα, ὑμεῖς: ενν. υποκείμενο, οἱ ἕνδεκα: παράθεση, τὰ ἐκ τούτων: αντικείμενο, ἐκ τούτων εμπρόθετος της προέλευσης, λαβόντες καὶ ἀπαγαγόντες: χρονικές μετοχές, συνημμένες στο υποκείμενο του ρήματος, αὐτόν: ενν. αντικείμενο των μετοχών.

6. οὗ δεῖ (ἀπαγαγείν αὐτόν): δευτερεύουσα αναφορική πρόταση.

δεῖ: ρήμα, ἀπαγαγείν: ενν. υποκείμενο, τελικό απαρέμφατο, ὑμάς ενν. υποκείμενο (ετεροπροσωπία), αὐτόν: ενν. αντικείμενο, οὗ: επιρρηματικός τόπου.

3. 55 Ὡς δὲ ταῦτα εἶπεν͵ εἷλκε μὲν ἀπὸ τοῦ βωμοῦ ὁ Σάτυρος͵ εἷλκον δὲ οἱ ὑπηρέται. Ὁ δὲ Θηραμένης ὥσπερ εἰκὸς καὶ θεοὺς ἐπεκαλεῖτο καὶ ἀνθρώπους καθορᾶν τὰ γιγνόμενα. Ἡ δὲ βουλὴ ἡσυχίαν εἶχεν͵ ὁρῶσα καὶ τοὺς ἐπὶ τοῖς δρυφάκτοις ὁμοίους Σατύρῳ καὶ τὸ ἔμπροσθεν τοῦ βουλευτηρίου πλῆρες τῶν φρουρῶν͵ καὶ οὐκ ἀγνοοῦντες ὅτι ἐγχειρίδια ἔχοντες παρῆσαν. 

 

Μετάφραση

Όταν λοιπόν είπε αυτά, τον τραβούσε από τον βωμό ο Σάτυρος, τον τραβούσαν και οι βοηθοί. Ο Θηραμένης απ' την άλλη, όπως ήταν φυσικό, επικαλούνταν και θεούς και ανθρώπους να βλέπουν αυτά που γίνονταν. Όμως οι βουλευτές δεν αντιδρούσαν επειδή έβλεπαν και αυτούς που ήταν στα κιγκλιδώματα όμοιους με τον Σάτυρο και τον χώρο μπροστά στο βουλευτήριο να είναι γεμάτος από φρουρούς και επειδή δεν αγνοούσαν ότι ήταν παρόντες έχοντας εγχειρίδια.

Σύνταξη

1. ὡς δὲ ταῦτα εἶπεν: δευτερεύουσα χρονική πρόταση.

εἶπεν: ρήμα, ὁ Κριτίας: ενν. υποκείμενο, ταῦτα: αντικείμενο.

2. εἷλκε μὲν ἀπὸ τοῦ βωμοῦ ὁ Σάτυρος: κύρια πρόταση κρίσεως.

εἷλκε: ρήμα, ὁ Σάτυρος: υποκείμενο, αὐτόν (τον Θηραμένη): ενν. αντικείμενο, ἀπὸ τοῦ βωμοῦ: εμπρόθετος προσδιορισμός απομάκρυνσης από τόπο.

3. εἷλκον δὲ οἱ ὑπηρέται: κύρια πρόταση κρίσεως.

εἷλκον: ρήμα, οἱ ὑπηρέται: υποκείμενο, αὐτόν: ενν. αντικείμενο.

4. ὁ δὲ Θηραμένης -καὶ θεοὺς ἐπεκαλεῖτο καὶ ἀνθρώπους καθορᾶν τὰ γιγνόμενα: κύρια πρόταση κρίσεως.

ἐπεκαλεῖτο: ρήμα, ὁ Θηραμένης: υποκείμενο, καὶ θεοὺς καὶ ἀνθρώπους: αντικείμενα, καθορᾶν: απαρέμφατο του σκοπού, θεοὺς καὶ ἀνθρώπους: υποκείμενα (ετεροπροσωπία), τὰ γιγνόμενα: αντικείμενο, επιθετική μετοχή με υποκείμενο το άρθρο της.

5. ὥσπερ εἰκὸς ἦν: αναφορική παραβολική πρόταση του τρόπου.

εἰκὸς ἦν: απρόσωπη έκφραση, ἐπεκαλεῖσθαι: ενν. υποκείμενο, τινά: ενν. υποκείμενο απαρεμφάτου (ετεροπροσωπία), θεοὺς καὶ ἀνθρώπους: ενν. αντικείμενα του απαρεμφάτου.

6. ἡ δὲ βουλὴ ἡσυχίαν εἶχεν͵ ὁρῶσα καὶ τοὺς ἐπὶ τοῖς δρυφάκτοις ὁμοίους Σατύρῳ καὶ τὸ ἔμπροσθεν τοῦ βουλευτηρίου πλῆρες τῶν φρουρῶν͵ καὶ οὐκ ἀγνοοῦντες: κύρια πρόταση κρίσεως.

εἶχεν: ρήμα, ἡ βουλὴ: υποκείμενο, ἡσυχίαν: αντικείμενο, ὁρῶσα καὶ οὐκ ἀγνοοῦντες: αιτιολογικές μετοχές, συνημμένες στο υποκείμενο του ρήματος, ἡ βουλὴ: υποκείμενο της ὁρῶσα, Οἱ βουλευταί: υποκείμενο της ἀγνοοῦντες, τοὺς ἐπὶ τοῖς δρυφάκτοις: αντικείμενο στις μετοχές ὁρῶσα καὶ οὐκ ἀγνοοῦντες, ὁμοίους: κατηγορούμενο στο τοὺς ἐπὶ τοῖς δρυφάκτοις, ἐπὶ τοῖς δρυφάκτοις: εμπρόθετος τόπου, Σατύρῳ: δοτική αντικειμενική, τὸ ἔμπροσθεν: αντικείμενο στο ὁρῶσα, πλῆρες: κατηγορούμενο, τοῦ βουλευτηρίου: γενική διαιρετική, τῶν φρουρῶν: γενική αντικειμενική.

7. ὅτι ἐγχειρίδια ἔχοντες παρῆσαν: δευτερεύουσα ειδική πρόταση ως αντικείμενο στο οὐκ ἀγνοοῦντες.

παρῆσαν: ρήμα, οὗτοι: υποκείμενο, ἒχοντες: τροπική μετοχή συνημμένη στο υποκείμενο, ἐγχειρίδια: αντικείμενο.

3. 56 Οἱ δ΄ ἀπήγαγον τὸν ἄνδρα διὰ τῆς ἀγορᾶς μάλα μεγάλῃ τῇ φωνῇ δηλοῦντα οἷα ἔπασχε. Λέγεται δ΄ ἓν ῥῆμα καὶ τοῦτο αὐτοῦ. Ὡς εἶπεν ὁ Σάτυρος ὅτι οἰμώξοιτο͵ εἰ μὴ σιωπήσειεν͵ ἐπήρετο· «Ἂν δὲ σιωπῶ͵ οὐκ ἄρ΄͵ ἔφη͵ οἰμώξομαι;» Καὶ ἐπεί γε ἀποθνῄσκειν ἀναγκαζόμενος τὸ κώνειον ἔπιε͵ τὸ λειπόμενον ἔφασαν ἀποκοτταβίσαντα εἰπεῖν αὐτόν· «Κριτίᾳ τοῦτ΄ ἔστω τῷ καλῷ». Καὶ τοῦτο μὲν οὐκ ἀγνοῶ͵ ὅτι ταῦτα ἀποφθέγματα οὐκ ἀξιόλογα͵ ἐκεῖνο δὲ κρίνω τοῦ ἀνδρὸς ἀγαστόν͵ τὸ τοῦ θανάτου παρεστηκότος μήτε τὸ φρόνιμον μήτε τὸ παιγνιῶδες ἀπολιπεῖν ἐκ τῆς ψυχῆς.

Μετάφραση

Και αυτοί έσυραν τον άντρα διαμέσου της αγοράς, να δηλώνει με πολύ δυνατή φωνή αυτά που πάθαινε. Λέγεται μάλιστα και ένας λόγος και αυτός δικός του. Όταν είπε ο Σάτυρος ότι θα θρηνήσει με φωνές αν δεν σιωπήσει του απάντησε ρωτώντας: «Αν όμως σωπαίνω, είπε, δε θα θρηνήσω άραγε; Και όταν έπινε το κώνειο αναγκαζόμενος να πεθάνει, λένε ότι, παίζοντας τον κότταβο με το κατακάθι, είπε: «Αυτό στην υγεία του όμορφου Κριτία». Και δεν αγνοώ βέβαια αυτό, ότι δηλαδή αυτά τα λόγια δεν είναι αξιόλογα, όμως κρίνω αξιοθαύμαστο εκείνο το στοιχείο του άνδρα, ότι δηλαδή ενώ πλησίαζε ο θάνατος δεν απέβαλε ούτε την αυτοκυριαρχία ούτε το χιούμορ από τη ψυχή.

Σύνταξη

1. οἱ δ΄ ἀπήγαγον τὸν ἄνδρα διὰ τῆς ἀγορᾶς μάλα μεγάλῃ τῇ φωνῇ δηλοῦντα: κύρια πρόταση κρίσεως.

ἀπήγαγον: ρήμα, οἱ δ΄: υποκείμενο, τὸν ἄνδρα: αντικείμενο, διὰ τῆς ἀγορᾶς: εμπρόθετος κίνησης - τόπου, δηλοῦντα: τροπική μετοχή, συνημμένη στὸν ἄνδρα, τῇ φωνῇ: δοτική του τρόπου, μεγάλῃ: κατηγορηματικός προσδιορισμός, μάλα: επιρρηματικός του ποσού.

2. οἷα ἔπασχε: δευτερεύουσα πλάγια ερωτηματική πρόταση ως αντικείμενο στο δηλοῦντα

ἔπασχε: ρήμα, οὗτος: υποκείμενο, οἷα: αντικείμενο.

3. λέγεται δ΄ ἓν ῥῆμα καὶ τοῦτο αὐτοῦ: κύρια πρόταση κρίσεως.

λέγεται: ρήμα, ῥῆμα: υποκείμενο, ἓν: επιθετικός προσδιορισμός, τοῦτο: επιθετικός προσδιορισμός, αὐτοῦ: γενική υποκειμενική

4. ὡς εἶπεν ὁ Σάτυρος: δευτερεύουσα χρονική πρόταση.

εἶπεν: ρήμα, ὁ Σάτυρος: υποκείμενο.

5. ὅτι οἰμώξοιτο: δευτερεύουσα ειδική πρόταση ως αντικείμενο στο ρήμα εἶπεν.

οἰμώξοιτο: ρήμα, οὗτος: ενν. υποκείμενο.

6. εἰ μὴ σιωπήσειεν: δευτερεύουσα υποθετική πρόταση.

μὴ σιωπήσειεν: ρήμα, οὗτος: ενν. υποκείμενο.

7. ἐπήρετο: κύρια πρόταση κρίσεως.

ἐπήρετο: ρήμα, οὗτος: ενν. υποκείμενο.

8. Ἂν δὲ σιωπῶ: δευτερεύουσα υποθετική πρόταση.

σιωπῶ: ρήμα, ἐγώ: ενν. υποκείμενο.

9. οὐκ ἄρ’ οἰμώξομαι: ευθεία ερωτηματική πρόταση ολικής άγνοιας.

οἰμώξομαι: ρήμα , ἐγώ: ενν. υποκείμενο.

10. ἔφη: κύρια παρενθετική πρόταση.

ἔφη: ρήμα, ὁ Θηραμένης: υποκείμενο.

11. καὶ ἐπεί γε ἀποθνῄσκειν ἀναγκαζόμενος τὸ κώνειον ἔπιε: δευτερεύουσα χρονική πρόταση.

ἔπιε: ρήμα, οὗτος: ενν. υποκείμενο, τὸ κώνειον: αντικείμενο, ἀναγκαζόμενος: τροπική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος, ἀποθνῄσκειν: τελικό απαρέμφατο αντικείμενο στο ἀναγκαζόμενος.

12. τὸ λειπόμενον ἔφασαν ἀποκοτταβίσαντα εἰπεῖν αὐτόν: κύρια πρόταση κρίσεως.

ἔφασαν: ρήμα, τινές: ενν. υποκείμενο, εἰπεῖν: ειδικό απαρέμφατο, αντικείμενο, αὐτόν: υποκείμενο του απαρεμφάτου (ετεροπροσωπία), ἀποκοτταβίσαντα: τροπική μετοχή, συνημμένη στο αὐτόν, τὸ λειπόμενον: αντικείμενο στο ἀποκοτταβίσαντα, επιθετική μετοχή με υποκείμενο το άρθρο της.

13. Κριτίᾳ τοῦτ΄ ἔστω τῷ καλῷ: κύρια πρόταση επιθυμίας.

ἔστω: ρήμα, τοῦτ: υποκείμενο, Κριτίᾳ: δοτική προσωπική χαριστική, τῷ καλῷ: επιθετικός προσδιορισμός.

14. καὶ τοῦτο μὲν οὐκ ἀγνοῶ: κύρια πρόταση κρίσεως.

οὐκ ἀγνοῶ: ρήμα, ἐγώ: ενν. υποκείμενο, τοῦτο: αντικείμενο.

15. ὅτι ταῦτα ἀποφθέγματα οὐκ ἀξιόλογα (ἐστί), αττική σύνταξη: δευτερεύουσα ειδική πρόταση ως επεξήγηση στο τοῦτο.

ἐστί: ενν. ρήμα, ταῦτα: υποκείμενο, ἀποφθέγματα: κατηγορούμενο στο ταῦτα, οὐκ ἀξιόλογα: επιθετικός προσδιορισμός.

16. ἐκεῖνο δὲ κρίνω τοῦ ἀνδρὸς ἀγαστόν͵ τὸ τοῦ θανάτου παρεστηκότος μήτε τὸ φρόνιμον μήτε τὸ παιγνιῶδες ἀπολιπεῖν ἐκ τῆς ψυχῆς.: κύρια πρόταση κρίσεως.

κρίνω: ρήμα, ἐγώ: ενν. υποκείμενο, ἐκεῖνο: αντικείμενο, ἀγαστόν: κατηγορούμενο του αντικειμένου, τοῦ ἀνδρὸς: γενική κτητική, τὸ ἀπολιπεῖν: έναρθρο απαρέμφατο ως επεξήγηση στο ἐκεῖνο, μήτε τὸ φρόνιμον μήτε τὸ παιγνιῶδες: υποκείμενα στο ἀπολιπεῖν (ετεροπροσωπία), ἐκ τῆς ψυχῆς: εμπρόθετος της απομάκρυνσης, παρεστηκότος: γενική απόλυτη εναντιωματική μετοχή, τοῦ θανάτου, υποκείμενο της μετοχής.