ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ 2. 16-23

 

ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ 2. 16-23

Ο πρωταγωνιστικός ρόλος του Θηραμένη

[16]Τοιούτων δὲ ὄντων Θηραμένης εἶπεν ἐν ἐκκλησίᾳ ὅτι εἰ βούλονται αὐτὸν πέμψαι παρὰ Λύσανδρον, εἰδὼς ἥξει Λακεδαιμονίους πότερον ἐξανδραποδίσασθαι τὴν πόλιν βουλόμενοι ἀντέχουσι περὶ τῶν τειχῶν ἢ πίστεως ἕνεκα. Πεμφθεὶς δὲ διέτριβε παρὰ Λυσάνδρῳ τρεῖς μῆνας καὶ πλείω, ἐπιτηρῶν ὁπότε Ἀθηναῖοι ἔμελλον διὰ τὸ ἐπιλελοιπέναι τὸν σῖτον ἅπαντα ὅ τι τις λέγοι ὁμολογήσειν.

Ενώ συνέβαιναν αυτά, ο Θηραμένης είπε στην Εκκλησία του Δήμου ότι αν θέλουν να στείλουν τον ίδιο Λύσανδρο, θα επιστρέψει γνωρίζοντας για ποιο από τα δύο οι Λακεδαιμόνιοι επιμένουν για την κατεδάφιση των τειχών, επειδή θέλουν να υποδουλώσουν την πόλη ή ως εγγύηση. Όταν τον έστειλαν περίμενε δίπλα στον Λύσανδρο τρεις μήνες και περισσότερο καιροφυλακτώντας πότε οι Αθηναίοι επρόκειτο εξαιτίας της ολοκληρωτικής έλλειψης τροφής να συμφωνήσουν σε ό,τι θα τους έλεγε κάποιος.

1. Τοιούτων δὲ ὄντων Θηραμένης εἶπεν ἐν ἐκκλησίᾳ: κύρια πρόταση κρίσεως.

εἶπεν: ρήμα/ Θηραμένης: υποκείμενο / ἐν ἐκκλησίᾳ: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει στάση σε τόπο/ ὄντων: επιρρηματική χρονική μετοχή με υποκείμενο τῶν πραγμάτων (γενική απόλυτη)/ τοιούτων: κατηγορούμενο στο τῶν πραγμάτων.

2. εἰ βούλονται αὐτὸν πέμψαι παρὰ Λύσανδρον: δευτερεύουσα υποθετική πρόταση .

βούλονται: ρήμα / Ἀθηναῖοι: ενν. υποκείμενο / πέμψαι: τελικό απαρέμφατο, αντικείμενο με υποκείμενο (οἱ Ἀθηναῖοι ενν.) (ταυτοπροσωπία)/ αὐτόν: αντικείμενο στο απαρέμφατο / παρά Λύσανδρον: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει κατεύθυνση σε πρόσωπο.

3. ὅτι εἰδὼς ἥξει Λακεδαιμονίους: δευτερεύουσα ειδική πρόταση κρίσεως.

ἥξει: ρήμα/ Θηραμένης: ενν. υποκείμενο / εἰδώς: τροπική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος / Λακεδαιμονίους: αντικείμενο στη μετοχή.

4. πότερον ἐξανδραποδίσασθαι τὴν πόλιν βουλόμενοι ἀντέχουσι περὶ τῶν τειχῶν ἢ πίστεως ἕνεκα.: δευτερεύουσα πλάγια ερωτηματική πρόταση

ἀντέχουσι: ρήμα / Λακεδαιμόνιοι: ενν. υποκείμενο / περὶ τῶν τειχῶν: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς / βουλόμενοι: επιρρηματική αιτιολογική μετοχή συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος / ἐξανδραποδίσασθαι: τελικό απαρέμφατο, αντικείμενο της μετοχής με υποκείμενο ενν. Λακεδαιμόνιοι / την πόλιν: αντικείμενο του απαρεμ (αναστροφή της πρόθεσης).

5. πεμφθεὶς δὲ διέτριβε παρὰ Λυσάνδρῳ τρεῖς μῆνας καὶ πλείω͵ ἐπιτηρῶν: κύρια πρόταση κρίσεως.

διέτριβε: ρήμα/ Θηραμένης: ενν. υποκείμενο / παρά Λυσάνδρω: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του πλησίον / μήνας: αιτιατική του χρόνου (χρονική διάρκεια) / τρεῖς: επιθετικός προσδιορισμός / πλείω (χρόνον): επιθετικός προσδιορισμός σε θέση αιτιατικής του χρόνου / πεμφθείς: επιρρηματική χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος / ἐπιτηρῶν: επιρρηματική τροπική μετοχή με υποκείμενο ὁ Θηραμένης (συνημμένη).

6. ὁπότε Ἀθηναῖοι ἔμελλον διὰ τὸ ἐπιλελοιπέναι τὸν σῖτον ἅπαντα ὁμολογήσειν.: δευτερεύουσα πλάγια ερωτηματική πρόταση ως αντικείμενο στη μετοχή ἐπιτηρῶν.

ἔμελλον: ρήμα/ Ἀθηναῖοι: υποκείμενο/ ὁμολογήσειν: τελικό απαρέμφατο, αντικείμενο με υποκείμενο Ἀθηναῖοι (ταυτοπροσωπία) / διὰ τὸ ἐπιλελοιπέναι: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στο ὁμολογήσειν/ τὸν σῖτον: υποκείμενο του απαρέμφατο ἐπιλελοιπέναι σε αιτιατική γιατί έχουμε ετεροπροσωπία / ἅπαντα: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο τὸν σῖτον

7. ὅ,τι τις λέγοι: δευτερεύουσα αναφορική πρόταση,

λέγοι: ρήμα / τις: υποκείμενο/ ὃ,τι: αντικείμενο

[17] Ἐπεὶ δὲ ἧκε τετάρτῳ μηνί, ἀπήγγειλεν ἐν ἐκκλησίᾳ ὅτι αὐτὸν Λύσανδρος τέως μὲν κατέχοι, εἶτα κελεύοι εἰς Λακεδαίμονα ἰέναι· οὐ γὰρ εἶναι κύριος ὧν ἐρωτῷτο ὑπ’ αὐτοῦ, ἀλλὰ τοὺς ἐφόρους. Μετὰ ταῦτα ᾑρέθη πρεσβευτὴς εἰς Λακεδαίμονα αὐτοκράτωρ δέκατος αὐτός.

Όταν λοιπόν επέστρεψε κατά τον τέταρτο μήνα, ανακοίνωσε στην Εκκλησία του Δήμου ότι ο Λύσανδρος έως τότε τον κρατούσε αιχμάλωτο και έπειτα ότι τον διατάζει να πάει στη Σπάρτη. Γιατί δεν είναι ο ίδιος υπεύθυνος για αυτά που τον ρωτούσε αλλά οι Έφοροι. Μετά από αυτά εκλέχθηκε πρεσβευτής με απόλυτη εξουσιοδότηση στη Σπάρτη, μαζί με άλλους εννιά.

1. ἐπεὶ δὲ ἧκε τετάρτῳ μηνί: δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση.

ἧκε: ρήμα / Θηραμένης: ενν. υποκείμενο./ μηνί: δοτική του χρόνου / τετάρτῳ: επιθετικός προσδιορισμός.

2. ἀπήγγειλεν ἐν ἐκκλησίᾳ: κύρια πρόταση κρίσεως.

ἀπήγγειλεν: ρήμα/ Θηραμένης: ενν. υποκείμενο / ἐν ἐκκλησίᾳ: εμπρόθετος που δηλώνει στάση σε τόπο.

3. ὅτι αὐτὸν Λύσανδρος τέως μὲν κατέχοι: δευτερεύουσα ειδική πρόταση ως αντικείμενο στο ἀπήγγειλεν.

κατέχοι: ρήμα / Λύσανδρος: υποκείμενο / αὐτόν: αντικείμενο / τέως: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου.

4. εἶτα (δε) κελεύοι εἰς Λακεδαίμονα ἰέναι: δευτερεύουσα ειδική πρόταση ως αντικείμενο στο ἀπήγγειλεν.

κελεύοι: ρήμα/ Λύσανδρος: ενν. υποκείμενο./ αὐτόν: ενν. άμεσο αντικείμενο / ἰέναι: τελικό απαρέμφατο, έμμεσο αντικείμενο με υποκείμενο αὐτον (ετεροπροσωπία)/ εἰς Λακεδαίμονα: εμπρόθετος που δηλώνει κίνηση σε τόπο.

5. οὐ γὰρ εἶναι κύριος -͵ ἀλλὰ τοὺς ἐφόρους: κύρια πρόταση κρίσεως

ἒλεγε: ενν. ρήμα/ Λύσανδρος: ενν. υποκείμενο./ οὐ γὰρ εἶναι: ειδικό απαρέμφατο, άμεσο αντικείμενο / αὐτῷ: ενν. έμμεσο αντικείμενο / οὐκ αὐτός ἀλλά τοὺς ἐφόρους: υποκείμενο στο εἶναι, (ταυτοπροσωπία (αὐτός) και ετεροπροσωπία (τοὺς ἐφόρους) αντίστοιχα)/ κύριος – (κυρίους): κατηγορούμενα στα υποκείμενα.

6. ὧν ἐρωτῷτο ὑπ΄ αὐτοῦ: δευτερεύουσα αναφορική ονοματική πρόταση, προσδιοριστική στο ενν. τούτων, ως γενική αντικειμενική στο κύριος.

ἐρωτῷτο: ρήμα / Λύσανδρος: ενν. υποκείμενο./ ὧν: σύστοιχο αντικείμενο / ὑπ΄ αὐτοῦ: εμπρόθετος του ποιητικού αιτίου.

7. μετὰ ταῦτα ᾑρέθη πρεσβευτὴς εἰς Λακεδαίμονα αὐτοκράτωρ δέκατος αὐτός: κύρια πρόταση κρίσεως.

ᾑρέθη: ρήμα/ Θηραμένης: ενν. υποκείμενο / πρεσβευτής: κατηγορούμενο στο Θηραμένης μέσω του συνδετικού ρήματος ᾑρέθη. / αὐτοκράτωρ: επιρρηματικό κατηγορούμενο του τρόπου / δέκατος: επιρρηματικό κατηγορούμενο τάξης-σειράς / αὐτός: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο Θηραμένης / εἰς Λακεδαίμονα: εμπρόθετος που δηλώνει κίνηση σε τόπο/ μετά ταῦτα: εμπρόθετος του χρόνου.

Κρίσιμη συνεδρίαση στη Σπάρτη

[18]Λύσανδρος δὲ τοῖς ἐφόροις ἔπεμψεν ἀγγελοῦντα μετ’ ἄλλων Λακεδαιμονίων Ἀριστοτέλην, φυγάδα Ἀθηναῖον ὄντα, ὅτι ἀποκρίναιτο Θηραμένει ἐκείνους κυρίους εἶναι εἰρήνης καὶ πολέμου.

Ο Λύσανδρος έστειλε στους Εφόρους μαζί με άλλους Λακεδαιμόνιους τον Αριστοτέλη, που ήταν Αθηναίος εξόριστος, για να αναγγείλει ότι απάντησε στον Θηραμένη ότι εκείνοι είναι αρμόδιοι για πόλεμο και ειρήνη.

1. Λύσανδρος δὲ τοῖς ἐφόροις ἔπεμψεν ἀγγελοῦντα μετ΄ ἄλλων Λακεδαιμονίων Ἀριστοτέλην͵ φυγάδα Ἀθηναῖον ὄντα: κύρια πρόταση κρίσεως.

ἔπεμψεν: ρήμα/ Λύσανδρος: υποκείμενο / Ἀριστοτέλην: άμεσο αντικείμενο / τοῖς ἐφόροις: έμμεσο αντικείμενο / μετ΄ Λακεδαιμονίων: εμπρόθετος της συνοδείας/ ἄλλων: επιθετικός προσδιορισμός/ ὄντα: επιθετική μετοχή, με υποκείμενο Ἀριστοτέλην (συνημμένη) / φυγάδα: κατηγορούμενο στο Ἀριστοτέλην/ Ἀθηναῖον: επιθετικός προσδιορισμός/ ἀγγελοῦντα: επιρρηματική τελική μετοχή, συνημμένη στο αντικείμενο του ρήματος / τοῖς ἐφόροις: έμμεσο αντικείμενο της μετοχής ἀγγελοῦντα.

2. ὅτι ἀποκρίναιτο Θηραμένει ἐκείνους κυρίους εἶναι εἰρήνης καὶ πολέμου: δευτερεύουσα ειδική πρόταση κρίσεως ως άμεσο αντικείμενο της μετοχής ἀγγελοῦντα.

ἀποκρίναιτο: ρήμα/ Λύσανδρος: ενν. υποκείμενο / εἶναι: ειδικό απαρέμφατο άμεσο αντικείμενο με υποκείμενο ἐκείνους (ετεροπροσωπία) / Θηραμένει: έμμεσο αντικείμενο / κυρίους: κατηγορούμενο στο ἐκείνους μέσω του συνδετικού ρήματος εἶναι / εἰρήνης καὶ πολέμου: γενικές αντικειμενικές στο κυρίους.

[19] Θηραμένης δὲ καὶ οἱ ἄλλοι πρέσβεις ἐπεὶ ἦσαν ἐν Σελλασίᾳ, ἐρωτώμενοι δὲ ἐπὶ τίνι λόγῳ ἥκοιεν εἶπον ὅτι αὐτοκράτορες περὶ εἰρήνης, μετὰ ταῦτα οἱ ἔφοροι καλεῖν ἐκέλευον αὐτούς. Ἐπεὶ δ’ ἧκον, ἐκκλησίαν ἐποίησαν, ἐν ᾗ ἀντέλεγον Κορίνθιοι καὶ Θηβαῖοι μάλιστα, πολλοὶ δὲ καὶ ἄλλοι τῶν Ἑλλήνων, μὴ σπένδεσθαι Ἀθηναίοις, ἀλλ’ ἐξαιρεῖν.
Ο Θηραμένης και οι υπόλοιποι πρέσβεις όταν βρίσκονταν στην Σελλασία, και όταν τους ρωτούσαν για ποιο λόγο είχαν έρθει είπαν ότι έχουν έρθει με απόλυτη εξουσιοδότηση για την ειρήνη. Μετά από αυτά διέταξαν να τους φωνάξουν. Όταν έφτασαν έκαναν συνέλευση στην οποία αντιπρότειναν οι Κορίνθιοι και οι Θηβαίοι κυρίως αλλά και πολλοί άλλοι από τους Έλληνες, να μην κάνουν συμφωνία με τους Αθηναίους αλλά να τους καταστρέψουν.

1. Θηραμένης δὲ καὶ οἱ ἄλλοι πρέσβεις ἐπεὶ ἦσαν ἐν Σελλασίᾳ: δευτερεύουσα χρονική πρόταση

ἦσαν: ρήμα/ Θηραμένης δὲ καὶ οἱ πρέσβεις: υποκείμενο / ἄλλοι: επιθετικός προσδιορισμός/ ἐν Σελλασίᾳ: εμπρόθετος που δηλώνει στάση σε τόπο.

2. (ἐπεί) ἐρωτώμενοι εἶπον: δευτερεύουσα χρονική πρόταση

εἶπον: ρήμα/ Θηραμένης δὲ καὶ οἱ πρέσβεις: ενν. υποκείμενο/ ἂλλοι: ενν. επιθετικός προσδιορισμός / ἐρωτώμενοι: επιρρηματική χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος

3. ἐπὶ τίνι λόγῳ ἥκοιεν: δευτερεύουσα πλάγια ερωτηματική πρόταση ως αντικείμενο στο ἐρωτώμενοι.

ἥκοιεν: ρήμα/ οὗτοι: ενν. υποκείμενο / ἐπὶ λόγῳ: εμπρόθετος του σκοπού/ τίνι: επιθετικός προσδιορισμός στο λόγῳ.

4. ὅτι αὐτοκράτορες περὶ εἰρήνης (ἥκοιεν): δευτερεύουσα ειδική πρόταση κρίσεως ως αντικείμενο στο εἶπον.

ἥκοιεν: ενν. ρήμα / οὗτοι: ενν. υποκείμενο / αὐτοκράτορες: επιρρηματικό κατηγορούμενο του τρόπου/ περὶ εἰρήνης: εμπρόθετος της αναφοράς.

5. μετὰ ταῦτα οἱ ἔφοροι καλεῖν ἐκέλευον αὐτούς: κύρια πρόταση κρίσεως.

ἐκέλευον: ρήμα/ οἱ ἔφοροι: υποκείμενο / τοὺς αγγέλους: ενν. άμεσο αντικείμενο / καλεῖν: έμμεσο αντικείμενο, τελικό απαρέμφατο με υποκείμενο (τοὺς αγγέλους ενν.) (ετεροπροσωπία) / αὐτούς: αντικείμενο στο καλεῖν/ μετὰ ταῦτα: εμπρόθετος του χρόνου

6. ἐπεὶ δ΄ ἧκον (οἱ πρέσβεις): δευτερεύουσα χρονική πρόταση.

ἧκον: ρήμα/ οἱ πρέσβεις: ενν. υποκείμενο.

7. ἐκκλησίαν ἐποίησαν (οἱ ἒφοροι): κύρια πρόταση κρίσεως.

ἐποίησαν: ρήμα/ οἱ ἒφοροι: ενν. υποκείμενο./ ἐκκλησίαν: αντικείμενο.

8. ἐν ᾗ ἀντέλεγον Κορίνθιοι καὶ Θηβαῖοι μάλιστα͵ πολλοὶ δὲ καὶ ἄλλοι τῶν Ἑλλήνων͵ μὴ σπένδεσθαι Ἀθηναίοις͵ ἀλλ΄ ἐξαιρεῖν: δευτερεύουσα αναφορική πρόταση.

ἀντέλεγον: ρήμα / Κορίνθιοι καὶ Θηβαῖοι͵ πολλοὶ δὲ: υποκείμενο/ μάλιστα: επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού στο Θηβαῖοι / ἂλλοι: επιθετικός προσδιορισμός στο πολλοί / τῶν Ἑλλήνων: γενική διαιρετική / ἐν ᾗ: εμπρόθετος του τόπου/ μὴ σπένδεσθαι͵ ἀλλ΄ ἐξαιρεῖν: τελικά απαρέμφατα, άμεσα αντικείμενα με υποκείμενο (αὐτούς ενν.) (ετεροπροσωπία) / Ἀθηναίοις: αντικείμενο στα απαρέμφατο σπένδεσθαι ἀλλ΄ ἐξαιρεῖν.

Η απόφαση της Σπάρτης

[20]Λακεδαιμόνιοι δὲ οὐκ ἔφασαν πόλιν Ἑλληνίδα ἀνδραποδιεῖν μέγα ἀγαθὸν εἰργασμένην ἐν τοῖς μεγίστοις κινδύνοις γενομένοις τῇ Ἑλλάδι, ἀλλ’ ἐποιοῦντο εἰρήνην ἐφ’ ᾧ τά τε μακρὰ τείχη καὶ τὸν Πειραιᾶ καθελόντας καὶ τὰς ναῦς πλὴν δώδεκα παραδόντας καὶ τοὺς φυγάδας καθέντας τὸν αὐτὸν ἐχθρὸν καὶ φίλον νομίζοντας Λακεδαιμονίοις ἕπεσθαι καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν ὅποι ἂν ἡγῶνται.

Οι Λακεδαιμόνιοι δεν συμφώνησαν να ερημώσουν ελληνική πόλη που έχει προσφέρει μεγάλες υπηρεσίες στους μεγαλύτερους κινδύνους που έχουν συμβεί στην Ελλάδα, αλλά θα έκαναν ειρήνη με τον όρο και αφού καταστρέψουν τα Μακρά Τείχη και τον Πειραιά, και παραδώσουν τα πλοία εκτός από δώδεκα, και επιστρέψουν οι εξόριστοι και έχοντας τους ίδιους εχθρούς και φίλους, να ακολουθούν τους Λακεδαιμόνιους σε ξηρά και θάλασσα, όπου τυχόν τους οδηγούν.

1. Λακεδαιμόνιοι δὲ οὐκ ἔφασαν πόλιν Ἑλληνίδα ἀνδραποδιεῖν μέγα ἀγαθὸν εἰργασμένην ἐν τοῖς μεγίστοις κινδύνοις γενομένοις τῇ Ἑλλάδι: κύρια πρόταση κρίσεως.

ἔφασαν: ρήμα/ Λακεδαιμόνιοι: υποκείμενο / οὐκ ἀνδραποδιεῖν: ειδικό απαρέμφατο, αντικείμενο με υποκείμενο Λακεδαιμόνιοι (ταυτοπροσωπία) / πόλιν: αντικείμενο στο ἀνδραποδιεῖν / Ἑλληνίδα: επιθετικός προσδιορισμός / εἰργασμένην: επιθετική μετοχή ως παράθεση, συνημμένη στο αντικείμενο του απαρεμφάτου ἀνδραποδιεῖν, / ἀγαθόν: αντικείμενο στη μετοχή εἰργασμένην / μέγα: επιθετικός προσδιορισμός / ἐν κινδύνοις: εμπρόθετος της κατάστασης / τοῖς μεγίστοις: επιθετικός προσδιορισμός / γενομένοις: επιθετική μετοχή ως επιθετικός προσδιορισμός, με υποκείμενο τοῖς κινδύνοις / τῇ Ἑλλάδι: δοτική προσωπική κτητική.

2. ἀλλ΄ ἐποιοῦντο εἰρήνην: κύρια πρόταση κρίσεως

ἐποιοῦντο: ρήμα / Λακεδαιμόνιοι: ενν. υποκείμενο./ εἰρήνην: αντικείμενο.

3. ἐφ΄ ᾧ τά τε μακρὰ τείχη καὶ τὸν Πειραιᾶ καθελόντας καὶ τὰς ναῦς πλὴν δώδεκα παραδόντας καὶ τοὺς φυγάδας καθέντας τὸν αὐτὸν ἐχθρὸν καὶ φίλον νομίζοντας Λακεδαιμονίοις ἕπεσθαι καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν: δευτερεύουσα συμπερασματική απαρεμφατική πρόταση.

ἕπεσθαι: απαρέμφατο σε θέση ρήματος / τοὺς Ἀθηναίους: ενν. υποκείμενο. σε αιτιατική, ετεροπροσωπία/ Λακεδαιμονίοις: αντικείμενο / καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν: εμπρόθετοι του τόπου / νομίζοντας: τροπική μετοχή, με υποκείμενο τοὺς Ἀθηναίους (συνημμένη) / τὸν ἐχθρὸν καὶ φίλον: αντικείμενο/ αὐτὸν: κατηγορηματικός προσδιορισμός/ καθελόντας καί παραδόντας καί καθέντας: χρονικές μετοχές με υποκείμενο τοὺς Ἀθηναίους (συνημμένες) / τά τε τείχη καὶ τὸν Πειραιᾶ: αντικείμενα στη μετοχή καθελόντας / μακρὰ: επιθετικός προσδιορισμός / τὰς ναῦς: αντικείμενο στη μετοχή παραδόντας / πλὴν δώδεκα: εμπρόθετος προσδιορισμός της εξαίρεσης/ τοὺς φυγάδας: αντικείμενο στη μετοχή καθέντας

4. ὅποι ἂν ἡγῶνται: δευτερεύουσα επιρρηματική αναφορική πρόταση.

ἂν ἡγῶνται: ρήμα/ Λακεδαιμόνιοι: ενν. υποκείμενο / Ἀθηναίοις: ενν. αντικείμενο/ ὅποι: επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει κίνηση σε τόπο.

21] Θηραμένης δὲ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ πρέσβεις ἐπανέφερον ταῦτα εἰς τὰς Ἀθήνας. Εἰσιόντας δ’ αὐτοὺς ὄχλος περιεχεῖτο πολύς, φοβούμενοι μὴ ἄπρακτοι ἥκοιεν· οὐ γὰρ ἔτι ἐνεχώρει μέλλειν διὰ τὸ πλῆθος τῶν ἀπολλυμένων τῷ λιμῷ.

Ο Θηραμένης και οι πρέσβεις μαζί μ' αυτόν μετέφεραν ξανά αυτά στην Αθήνα. Όταν έμπαιναν τους περικύκλωσε πλήθος πολύ, επειδή φοβούνταν μήπως έχουν γυρίσει άπρακτοι. Γιατί δεν χωρούσε άλλη αναβολή εξαιτίας του πλήθους των νεκρών από τον λιμό.

1. Θηραμένης δὲ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ πρέσβεις ἐπανέφερον ταῦτα εἰς τὰς Ἀθήνας: κύρια πρόταση κρίσεως.

ἐπανέφερον: ρήμα / Θηραμένης δὲ καὶ οἱ πρέσβεις: υποκείμενο / σὺν αὐτῷ: εμπρόθετος της συνοδείας / ταῦτα: αντικείμενο/ εἰς τὰς Ἀθήνας: εμπρόθετος κίνησης σε τόπο

2. εἰσιόντας δ΄ αὐτοὺς ὄχλος περιεχεῖτο πολύς͵ φοβούμενοι: κύρια πρόταση κρίσεως.

περιεχεῖτο: ρήμα/ ὄχλος: υποκείμενο / πολύς: επιθετικός προσδιορισμός / αὐτούς: αντικείμενο / εἰσιόντας: χρονική μετοχή, με υποκείμενο αὐτούς (συνημμένη) φοβούμενοι: αιτιολογική μετοχή, με υποκείμενο ὂχλος (συνημμένη).

3. μὴ ἄπρακτοι ἥκοιεν·: δευτερεύουσα ενδοιαστική πρόταση ως αντικείμενο στο φοβούμενοι.

μὴ ἥκοιεν: ρήμα / οὗτοι: ενν. υποκείμενο / ἄπρακτοι: επιρρηματικό κατηγορούμενο του τρόπου.

4. οὐ γὰρ ἔτι ἐνεχώρει μέλλειν διὰ τὸ πλῆθος τῶν ἀπολλυμένων τῷ λιμῷ: κύρια πρόταση κρίσεως.

οὐ γὰρ ἐνεχώρει: απρόσωπο ρήμα/ μέλλειν: τελικό απαρέμφατο, υποκείμενο του απροσώπου ρήματος / αὐτούς: ενν. υποκείμενο στο μέλλειν / διὰ τὸ πλῆθος: εμπρόθετος της αιτίας / τῶν ἀπολλυμένων: γενική του περιεχομένου, επιθετική μετοχή με υποκείμενο το άρθρο της / τῷ λιμῷ: δοτική της αιτίας/ ἔτι: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου.

Η παράδοση των Αθηνών

[22] Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ἀπήγγελλον οἱ πρέσβεις ἐφ’ οἷς οἱ Λακεδαιμόνιοι ποιοῖντο τὴν εἰρήνην· προηγόρει δὲ αὐτῶν Θηραμένης, λέγων ὡς χρὴ πείθεσθαι Λακεδαιμονίοις καὶ τὰ τείχη περιαιρεῖν. Ἀντειπόντων δέ τινων αὐτῷ, πολὺ δὲ πλειόνων συνεπαινεσάντων, ἔδοξε δέχεσθαι τὴν εἰρήνην.

Την επομένη ανήγγειλαν οι πρέσβεις τους όρους με τους οποίους οι Λακεδαιμόνιοι θα έκαναν ειρήνη. Ο Θηραμένης μίλησε εκ μέρους τους λέγοντας ότι πρέπει να υπακούσουν στους Λακεδαιμόνιους και να γκρεμίσουν τα τείχη. Αν και κάποιοι είχαν διαφορετική γνώμη με αυτόν αλλά επειδή πολλοί περισσότεροι συμφώνησαν, αποφασίστηκε να δεχθούν την ειρήνη.

1. Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ἀπήγγελλον οἱ πρέσβεις: κύρια πρόταση κρίσεως.

ἀπήγγελλον: ρήμα/ οἱ πρέσβεις: υποκείμενο / Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ (ἡμέρᾳ): δοτική του χρόνου.

2. ἐφ΄ οἷς οἱ Λακεδαιμόνιοι ποιοῖντο τὴν εἰρήνην: δευτερεύουσα πλάγια ερωτηματική πρόταση, αντικείμενο στο ρήμα ἀπήγγελλον.

ποιοῖντο: ρήμα / οἱ Λακεδαιμόνιοι: υποκείμενο / τὴν εἰρήνην: αντικείμενο / ἐφ΄ οἷς: εμπρόθετος που δηλώνει όρο ή συμφωνία.

3. προηγόρει δὲ αὐτῶν Θηραμένης͵ λέγων: κύρια πρόταση κρίσεως.

προηγόρει: ρήμα/ Θηραμένης: υποκείμενο / αὐτῶν: αντικείμενο / λέγων: επιρρηματική τροπική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος.

4. ὡς χρὴ πείθεσθαι Λακεδαιμονίοις καὶ τὰ τείχη περιαιρεῖν: ειδική πρόταση ως αντικείμενο στο λέγων.

χρή: ρήμα / πείθεσθαι καὶ περιαιρεῖν: τελικά απαρέμφατα με υποκείμενο αὐτούς ενν. (ετεροπροσωπία) / Λακεδαιμονίοις: αντικείμεν του πείθεσθαι / τὰ τείχη: αντικείμενο του περιαιρεῖν.

5. ἀντειπόντων δέ τινων αὐτῷ͵ πολὺ δὲ πλειόνων συνεπαινεσάντων͵ ἔδοξε δέχεσθαι τὴν εἰρήνην: κύρια πρόταση κρίσεως.

ἔδοξε: απρόσ. Ρήμα / αὐτοῖς (= τοῖς Ἀθηναίοις): ενν. δοτική προσωπική / δέχεσθαι: τελικό απαρέμφατο με υποκείμενο αὐτούς ενν. (ετεροπροσωπία) / τὴν εἰρήνην: αντικείμενο στο δέχεσθαι / ἀντειπόντων (μεν), συνεπαινεσάντων δε: αιτιολογικές μετοχές με υποκείμενα αντίστοιχα τινων – πλειόνων (απόλυτες) / αὐτῷ: αντικείμενο στις μετοχές / πολύ: επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού.

[23] Μετὰ δὲ ταῦτα Λύσανδρός τε κατέπλει εἰς τὸν Πειραιᾶ καὶ οἱ φυγάδες κατῇσαν καὶ τὰ τείχη κατέσκαπτον ὑπ’ αὐλητρίδων πολλῇ προθυμίᾳ, νομίζοντες ἐκείνην τὴν ἡμέραν τῇ Ἑλλάδι ἄρχειν τῆς ἐλευθερίας.

Μετά από αυτά ο Λύσανδρος καταπλέι στον Πειραιά και οι εξόριστοι επέστρεψαν και γκρέμιζαν τα τείχη υπό τη συνοδεία αυλητρίδων με πολλή προθυμία νομίζοντας ότι εκείνη τη μέρα άρχιζε η ελευθερία για την Ελλάδα.

1. Μετὰ δὲ ταῦτα Λύσανδρός τε κατέπλει εἰς τὸν Πειραιᾶ: κύρια πρόταση κρίσεως.

κατέπλει: ρήμα / Λύσανδρος: υποκείμενο / εἰς τὸν Πειραιᾶ: εμπρόθετος κίνησης σε τόπο / μετὰ ταῦτα: εμπρόθετος του χρόνου.

2. καὶ οἱ φυγάδες κατῇσαν: κύρια πρόταση κρίσεως.

κατῇσαν: ρήμα/ οἱ φυγάδες: υποκείμενο.

3. καὶ τὰ τείχη κατέσκαπτον ὑπ΄ αὐλητρί δων πολλῇ προθυμίᾳ͵ νομίζοντες ἐκείνην τὴν ἡμέραν τῇ Ἑλλάδι ἄρχειν τῆς ἐλευθερίας: κύρια πρόταση κρίσεως.

κατέσκαπτον: ρήμα/ οὗτοι: ενν. υποκείμενο / τὰ τείχη: αντικείμενο / ὑπ’ αὐλητρίδων: εμπρόθετος της συνοδείας / προθυμίᾳ: δοτική του τρόπου / πολλῇ: επιθετικός προσδιορισμός/ νομίζοντες: αιτιολογική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος / ἂρχειν: τελικό απαρέμφατο, αντικείμενο της μετοχής νομίζοντες με υποκείμενο τὴν ἡμέραν (ετεροπροσωπία) / ἐκείνην: επιθετικός προσδιορισμός / τῆς ἐλευθερίας: αντικείμενο στο ἂρχειν / τῇ Ἑλλάδι: δοτική προσωπική χαριστική.